بررسی ادعاهای طرف های درگیر در کریدور زنگه زور
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۶۲۶۸۴
تین نیوز بهرام امیر احمدیان* :
در نتیجه جنگ جمهوری آذربایحان برای بازپسگیری قلمروهای اشغالی از ارامنه، با ابتکار ولادیمیر پوتین رئیس جمهور فدراسیون روسیه، موافقتنامه ای برای آتش بس بین دو طرف مخاصمه و میانجی (روسیه) در ۹ ماده به امضاء رسید.
یاد آور می شود که مخاصمه بین جمهوری آذربایجان و جمهوری ارمنستان در آستانه فروپاشی اتحاد شوروی در نتیجه ادعای استان خودمختار قره باغ کوهستانی، با اکثریت جمعیت ارمنی در داخل خاک آذربایجان و در ترکیب ساختار اداری سیاسی جمهوری آذربایجان آغاز شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شورای امنیت سازمان ملل در سال ۱۹۹۲ اعلام آتش بس و نظارت بر آن را بر عهده سازمان امنیت و همکاری در اروپا واگذار کرد. در نهایت این سازمان گروهی متشکل از چندین کشور بریاست سه عضو دائم شورای امنیت (روسیه در همسایگی منطقه)، ایالات متحده و فرانسه را ترتیب داد که در ماه می سال ۱۹۹۴ نظارت بر آتش بس را عهده دار شدند. در اثر این جنگ، بنابر گزارش های رسمی حدود ۳۰ هزار نفر کشته و بیش از یک میلیون شهروند آذربایحان ناگزیر به ترک منطقه و اسکان موقت در دیگر مناطق جمهوری آذربایجان شدند.
از این سال به بعد گاهی درگیری هایی کوتاه و کوچک و مقطعی بین خط تماس فیمابین نیروهای آذربایجانی و ارمنی رخ می داد و دو سه مورد نیز کمی گسترده تر بوده است. هر نوع ابتکار پیشنهادی برای صلح با شکست روبرو بوده است. چندین رئیس جمهور دوره های کاری خود را طی این مدت سپرسی کردند ولی رسیدن به توافق با وجود ارائه ابتکارها و دیدار دوجانبه و چند جانبه سران دو کشور و مقامات عالی رتبه ره بجایی نبرد.
استان قره باغ کوهستانی و پنج استان آذربایجانی پیرامون آن با اتصال زمینی با ارمنستان(مجموعا حدود ۲۰ درصد از خاک جمهوری آذربایجان در اشغال ارامنه بود) از آن زمان تا نوامبر سال ۲۰۲۰ ، جمهوری خودخوانده ای به نام «جمهوری آرتساخ» (نام تاریخی منطقه) در این قلمرو تشکیل شده بود که از سوی هیچ کشوری بجز ارمنستان مورد شناسایی قرار نگرفت.
در نوامبر سال ۲۰۲۰ جمهوری آذربایجان در یک حمله گسترده و فراگیر نظامی با آخرین تجهیزات پیشرفته نظامی(با صرف هزینه های بسیار از محل درآمدهای حاصل از صادرات نفت خام)، موفق به شکست قاطعانه ارتش ارمنستان و بازپسگیری قلمروهای اشغالی و بیرون راندن ارتش ارمنستان از سرزمینهای اشغالی شده و در راه ورود به قلمرو استان خودمختار قره باغ کوهستانی پیشروی کرد. ابتدا شهر آذری نشین شوشا در دهانه ورود به قره باغ کوهستانی را فتح کردند و در حال پیشروی به داخل قره باغ کوهستانی بودند که روسیه وارد ماجرا شد. می دانیم روسیه و ارمنستان دارای توافقنامه همکاری های استراتژیک هستند و یکی از پایگاههای مهم استراتژیک روسیه (و تنها پایگاه نظامی باز مانده از دوره شوروی در قفقاز جنوبی) به نام »گیومری» در نزدیکی مرز ترکیه را در اختیار دارد. از سوی دیگر ارمنسنتان در قفقاز، عضو پیمان امنیت دسته جمعی به رهبری روسیه(همراه بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان) است.
جمهوری آذربایجان کشوری دو تکه است. بخشی از این کشور به نام «جمهوری خودمختار نخجوان (برونگان آذربایجان) به وسیله خاک ارمنستان از خاک اصلی آذربایجان جدا شده است. جمهوری خودمختار نخجوان در غرب ارمنستان قرار دارد و ارتباط آن در دوره شوروی از طریق گذر از شبکه های ارتباطی ارمنستان و عمدتا با راه آهن و جاده ای که در امتداد رود ارس به طول حدود ۴۰ کیلومتر(هم مرز با خاک ایران) کشیده شده است برقرار می شد. پس از فروپاشی شوروی و درگیری دو کشور جمهوری خودمختار نخجوان امکان ارتباط با خاک اصلی آذربایجان را از دست داد و در این دوره ارتباط دو بخش آذربایجان از قلمر ایران برقرار می شده است. هم چنین ارامنه ساکن در قره باغ با اشغال قره باغ و نواحی پیرامون ارتباط با ارمنستان را از طریق دالان لاچین(که تنها معبر ارتباطی ارامنه ساکن در قره باغ با خاک ارمنستان بود) برقرار می کردند. با بازپسگیری قره باغ و نواحی پیرامونی، ارتباط ارامنه داخل قره باغ با ارمنستان غیر ممکن شد.
توافقنامهای که سند رسمی نیست
در توافقنامه آتش بس که به ابتکار روسیه بین سه کشور یاد شده امضاء شد، دو عضو دیگر ریاست گروه مینسک مشارکت و اطلاع نداشتند. بنابراین این توافقنامه یک سند رسمی نیست. لذا مفاد آن هم نمی تواند رسمی قلمداد شود زیرا از سوی شورای امنیت سازمان ملل صادر نشده است.
در پشت پرده این توافق مسائلی پیچیده نهفته است که پیشتر در باره این مساله، مطالبی منتشر کرده ایم.
دو بند این موافقتامه در باره دو کریدور مهم یکی «لاچین» در شمال و دیگری کریدور «زنگه زور» در جنوب در مرز امتداد رود ارس در ساحل چپ(یعنی در شمال رود مرزی ارس، مشترک بین ایران و ارمنستان) است. در این توافقنامه در باره امکان تردد ارامنه قره باغ با ارمنستان در بند ۶ آمده است:
« گذرگاه لاچین (۵ کیلومتر (عرض ۳٫۱ مایل) که دسترسی از قرهباغ به ارمنستان را فراهم میکند، همچنان تحت کنترل نیروهای صلح فدراسیون روسیه است. شهر شوشی واقع در داخل راهرو در اختیار آذریها خواهد بود. با توافق طرفین، در سه سال آینده یک برنامه ساخت برای یک مسیر حرکت جدید در امتداد گذرگاه لاچین تعیین میشود، که ارتباط بین قرهباغ و ارمنستان را با انتقال مجدد نیروهای حفاظت از صلح روسیه برای محافظت از این مسیر فراهم میکند. جمهوری آذربایجان ایمنی تردد در طول گذرگاه لاچین از شهروندان، وسایل نقلیه و کالاها را در هر دو جهت تضمین میکند».
در بند ۹ در باره کریدوری که بعدها آذربایجان آن را «کریدور زنگه زور» نام نهاد، آمده است:
« کلیه فعالیتهای اقتصادی و حمل و نقل در منطقه بلامانع است. جمهوری ارمنستان ایمنی ارتباطات حمل و نقل بین مناطق غربی جمهوری آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان را به منظور سازماندهی حرکت بدون مانع شهروندان، وسایل نقلیه و بار در هر دو جهت تضمین میکند. کنترل حمل و نقل توسط ارگانهای سرویس مرزی FSB روسیه انجام میشود. با توافق طرفین، ساخت زیرساختهای جدیدی که جمهوری خودمختار نخجوان را با مناطق آذربایجان پیوند میدهد، انجام میشود».
با توجه به مفاد بند ۹ که پاشینیان نخست وزیر ارمنستان، از همان آغاز امضای موافقتنامه اعلام کرد که ارمنستان آن را قبول ندارد؛ جمهوری آذربایجان و ترکیه، الزام ارمنستان به در اختیار گذاشتن این امکان برای ارتباط زمینی (ریلی و جاده ای) بین نخجوان در غرب و خاک اصلی آذربایجان در شرق را خواستار شدند. این روند همچنان ادامه داشت و با تبلیغ و تهدید جمهوری آذربایجان مبنی بر این که در صورت عدم امکان برقراری ارتباط در این دالان، دالان لاچین برای ارتباط ارامنه قره باغ با خاک ارمنستان را خواهد بست. با مقاومت ارمنستان در برابر این خواسته های آذربایجان، جمهوری آذربایجان تهدید به اقدام نظامی و در اختیار گرفتن این کریدور و اشغال نظامی استان سیونیک (استان جنوبی ارمنستان که در جنوب به رود ارس محدود می شود و دالان زنگه زور در آن واقع است) خواهد کرد. در رسانه ها این تهدید را به مثابه قطع ارتباط زمینی ایران با ارمنستان دانستند که با پشتیبانی ترکیه از آذربایجان قصد تغییر مرزهای سیاسی دارند. در این مقطع تاریخی هیاهوی رسانه ای تهدید و ترعیب آغاز شد تا بدانجا که در پی تهدید آذربایجان به اشغال نظامی مناطق شمالی مرزهای ایران و ارمنستان، جمهوری اسلامی ایران نیروی نظامی خود را به مرز گسیل داشت. ایران اقدام به تاسیس کنسولگری در استان سیونیک کرد که موجب نارضایتی جمهوری آذربایجان شد و بر عصبانیت رئیس جمهور علی یف و موضع گیری های ضد و نقیض علیه ایران افزود.
کریدوری به نفع ترکیه،ناتو ،اسرائیل
ایران بر این باور است که آذربایجان قصد دارد با برقراری این کریدور امکان حضور فعال ترکیه و ناتو و اسرائیل را در مرزهای شمال غربی خود فراهم سازد که در آن صورت حسن همجواری را نقض می کند و با مداخله در امور، قصد انسداد مرز مشترک بین ایران و ارمنستان و جلوگیری از ارتباط ایران با اروپا از مسیر قفقاز دارد. موضع رسمی ایران مخالفت با هر نوع تغییر مرزهای سیاسی موجود در منطقه است.
در واقع برداشت نادرستی از دالان قفقاز صورت گرفته است. طبق قواعد حقوقی، کریدور یا دالان بخشی از سرزمین یک کشور است که کشوری دیگر با گذر از این راه می تواند با کشوری دیگر ارتباط زمینی برقرار کند. کلیه قواعد و قوانین مترتب بر مسیر در اختیار کشوری است که دالان یا کریدور در آن واقع است و در مبادی ورودی و خروجی بازرسی مرزبانی و گمرک انجام می شود. مادامی که کشوری به کشور دیگر اجازه ندهد، امکان ورود و خروج کالا و مسافر و وسائط نقلیه از آن امکان پذیر نخواهد بود.
مرزبانی ارمنستان در اختیار نیروهای روسی است و کنترل ورود و خروج در مرزها از سوی این نیروها انجام می شود و بازرسی گمرکی و اعمال قانون گمرگی در اختیار ارمنستان است. بنابراین جمهوری آذربایجان و ترکیه نمی توانند بدون رضایت ارمنستان از این امکان بهره مند شوند. ترکیه مرز مشترکی با خاک اصلی آذربایجان ندارد و تنها در غرب نخجوان به عرض ۱۱ کیلومتر با نخجوان مرز مشترک دارد که آن هم در دوره رضا شاه از سوی ایران به ترکیه واگذار شده است(که آنهم داستان درازی دارد که بدترین توافق ایران با ترکیه بوده است).
عمده سوء برداشت از مفاد توافقنامه به انتشار نقشه ای شماتیک از سوی سایت اطلاع رسانی کامرسانت روسی و نشان دادن این کریدور بر می گردد که در شکل زیر نشان داده می شود.
این نقشه یک برداشت موهوم از کریدور است که با هیاهوی بسیار از سوی رسانه های ترکی و آذربایجانی مواجه شده است. در این تحلیلها به نفع ترکیه اعلام شده است که ترکیه با دسترسی به این دالان می تواند مستقیما با گذر از آن به باکو و سپس به آسیای مرکزی متصل شود. برخی در ایران آن را «کریدور توران» نام نهاده اند. در واقع نخجون با بخش غربی ترکیه هم مرز است و جاده ای از ایقدیر به نخجوان کشیده شده است که پلی بر روی رود ارس از سوی ترکیه احداث شده است. در شرق ترکیه همجوار با نخجوان شهرهای مهم و پرجمعیت و مناطق صنعتی وجود ندارد و برای اتصال با این کریدور موهوم اتصال ریلی وجود ندارد. در حالی که در شمال بخش شرقی ترکیه از قارص به تفلیس و از آنجا بعه باکو ریل کشیده شده و راه آهن «قارص-تفلیس-باکو» در سال ۲۰۱۷(حدود ده سال بعد از موافقت) به بهره برداری رسید. عرض خط آهن قارص در ترکیه تا آخالکلاکی( در قلمرو جمهوری گرجستان) با استاندار بین المللی ۱۴۳۵ میلی متر است(ریل جدید احداث شده) و عرض راه آهن آخالکلاکی تا تفلیس و باکو استاندارد شوروی (۱۵۲۰ میلی متر ) است. این راه آهن از باکو با استفاده از کشتی های رو-رو به بندر ترکمنباشی ترکمنستان (یا کوریک و آکتائو در قزاقستان) در ساحل شرقی دریای خزر می پیوندد و در آنجا با همان عرض ریل استاندارد شوروی به سوی شرق در امتداد کریدور تراسکا ادامه مسیر می دهد. البته در چین نیز استانداردها ریل بین المللی و ۱۴۳۵ میلی متر است. جابجایی واگنها با عرضهای مختلف ریل، زمانبر و هزینه بر است. درصورتی که ترکیه بخواهد به «کریدور زنگه زور» دسترسی پیدا کند، و از طریق گذر از مسیر جنوبی به باکو برسد، بیش از مسیر قارص-آخالکلاکی-تفلیس-باکو با دشواری زمان و هزینه روبرو خواهد شد و دیگر اینکه ترکیه با نخجوان اتصال ریلی ندارد و ریل موجود دوره شوروی در قلمرو ارمنستان و آذربایجان (بویژه در مناطق اشغالی آزاد شده که بیش از ۱۲۰ کیلومتر طول مسیر آن است،) نیاز به بازسازی و سرمایه گذاری دارد.
بنابراین فرض اینکه کریدور زنگه زور جایگزین شبکه شاهراهی ریلی و جاده ای موجود می تواند باشد از نظر اقتصادی نمی تواند عملی باشد. هم چنین تصرف اجباری کریدور هم از نظر حقوق بین الملل متصور نیست. قطح خط مرزی ایران با ارمنستان و عدم امکان دسترسی ایران به راههای ارتباطی قفقاز و اروپا هم منتفی است(مگر اینکه گرجستان اجازه دسترسی ایران به راههای ارمنستان-گرجستان-دریای سیاه را به ایران ندهد). با توجه به سرمایه گذاری عظیم شرکتهای خارجی و دولتهای آذربایجان، گرجستان و ترکیه، کنار گذاشته شدن نقش گرجستان از ترتیبات منطقه ای هم متصور نیست. احداث راه آهن جدید از ترکیه به نخجوان و ترمیم ریلهای موجود در مسیر نخجوان تا باکو که حدود ۱۲۰ کیلومتر آن در امتداد مرز با ایران مناطق اشغالی را تشکیل می دادند، هزینه بر و زمانبر است. از سوی دیگر اگر کریدور با مشارکت و موافقت ارمنستان و با رعایت قواعد بین المللی به بهره برداری برسد، منابع درآمدی برای ارمنستان خواهد در پی خواهد داشت. بهره برداری از آن مانع برقراری ارتباط ایران با ارمنستان در مسیری جنوبی-شمالی نخواهد بود.
البته اگر طبق قواعد بین المللی اگر بهره برداری از کریدور زنگه زور عملیاتی شود، جمهوری ارمنستان می تواند از حق عبور ترانزیت درآمدهای سرشاری کسب کند ولی جمهوری آذربایجان با برداشت نادرستی که از کریدور دارد نمی خواهد بر قوانین بین المللی احترام بگذارد و با پشتیبانی ترکیه و. اسرائیل و بدون موافقت ارمنستان قادر به عبور از این کریدور نخواهد بود.
نتیجه اینکه کریدور زنگه زور بیش از آنچه می تواند باشد بزرگنمایی و ارزیابی شده است. سال گذشته وزیر خارجه آذربایجان در دیدار با مقامات ایرانی، گسترش یک راه ارتباطی بین نخجوان با خاک اصلی جمهوری آذربایجان را از قلمرو ایران به مذاکره گذاشته است، زیرا به این نتیجه رسیده اند که جمهوری اسلامی ایران راه دسترسی آسانتری در اختیار آذربایجان قرار می دهد که طی سی سال گذشته از آن بهره مند شده است.
* استاد دانشگاه
منبع: تین نیوز
کلیدواژه: رئیس جمهور جمهوری آذربایجان سازمان ملل فرانسه شهروند صادرات نفت روسیه قفقاز ترکیه قرقیزستان شورای امنیت سازمان ملل وسایل نقلیه حمل و نقل رسانه ناتو گمرک قانون کشتی ترکمنستان آکتائو دریای خزر چین سرمایه گذاری حقوق گرجستان وزیر خارجه بهرام امیراحمدیان دریای خزر جمهوری آذربایجان جنگ قره باغ کریدور ترانزیتی بندر ترکمن باشی کریدور زنگزور جمهوری خودمختار نخجوان جمهوری آذربایجان خاک اصلی آذربایجان قره باغ کوهستانی جمهوری ارمنستان کریدور زنگه زور بهره برداری بین المللی قره باغ مرز مشترک حمل و نقل جاده ای رود ارس راه آهن آتش بس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۶۲۶۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تلاش جمعی ایران، عربستان، ترکیه، اندونزی و مصر برای پایان جنگ در غزه
به گزارش قدس آنلاین، نشست مقدماتی این اجلاس از روز سه‌شنبه هفته گذشته آغاز شده بود و در نشست سران، کشور آفریقایی گامبیا ریاست سازمان همکاری اسلامی را به مدت سه سال از عربستان سعودی تحویل گرفت.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران ظهر روز جمعه ۱۴ اردیبهشت ماه برای شرکت در این نشست در راس هیاتی راهی گامبیا شد و بامداد روز شنبه وارد بانجول پایتخت این کشور واقع در قاره آفریقا شد.
امیر عبداللهیان بعد از ظهر روز شنبه ۱۵ اردیبهشت ماه به نمایندگی از کشورمان در این نشست سخنرانی و مواضع جمهوری اسلامی ایران را در قبال تحولات جهان اسلام و منطقه‌ای و بین‌المللی تشریح کرد.
این دیپلمات عالی رتبه جمهوری اسلامی ایران در این نشست در سه محور به بیان نقطه نظرات خود پرداخت.
او در بخشی از سخنان خود به جنگ غزه و ادامه جنایت‌های رژیم صهیونیستی در فلسطین اشاره کرد و گفت:بی تردید قطع روابط دیپلماتیک و اقتصادی و تحریم عملی تسلیحاتی و تجاری ابزار مهمی در توقف نسل‌کشی اسراییل در غزه و جنایاتش در کرانه و قدس شریف است و در همین چارچوب از دولت‌ها و کشورهای مسلمان و آزادیخواهی که در این مسیر اقدام نمودند، صمیمانه قدردانی می‌کنیم.
امیر عبداللهیان با بیان این که تحولات اخیر فلسطین و مقاومت غزه و کرانه بار دیگر ثابت کرد، از بین بردن مقاومت فلسطین و حماس، به عنوان یک حرکت آزادیبخش در مقابل اشغالگر، توهمی بیش نبود؛ چرا که رژیم اسرائیل یک دولت مشروع نیست، او فقط یک قدرت اشغالگر آپارتاید است و گذشت زمان نیز هرگز به قدرت اشغالگر مشروعیت نمی‌بخشد در ادامه سخنان خود به موضوع اهمیت توسعه پایدار در بین کشورهای اسلامی اشاره کرد و گفت: جهان اسلام اکنون در وضعیت بسیار حساس و پیچیده‌ای قرار دارد به نحوی که کشورهای اسلامی در تلاش برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار با طیفی از چالش‌ها ازجمله بی‌ثباتی اقتصادی، ناآرامی‌های سیاسی، درگیری‌های منطقه‌ای، اشغال خارجی، حضور بیگانگان و مداخله قدرت‌های فرا منطقه‌ای مواجه هستند. این چالش‌ها تاکنون به تشدید فقر، تضعیف انسجام اجتماعی و اختلال در روند تلاش‌های توسعه‌ای منجر شده است.
او تصریح کرد: با این وجود، این چالش‌ها می‌توانند موجد فرصت‌هایی قابل‌توجه برای پیشرفت و نوآوری در جهان اسلام و شکوفایی تمدن اسلامی باشند. میراث فرهنگی غنی، منابع طبیعی متنوع و جمعیت جوان و مستعد کشورهای اسلامی، زمینه‌های مساعدی را برای پیشبرد طرح‌های توسعه پایدار بر اساس شاخص ها، معیارها ارزش های اسلامی فراهم ساخته است.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران همچنین در بخشی دیگر از صحبت‌های خود به حمله چندی پیش رژیم صهیونیستی به ساختمان کنسولگری ایران در سوریه اشاره کرد و افزود: حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به سفارت جمهوری اسلامی ایران در دمشق، بار دیگر چهره واقعی رژیم تروریست اسراییل را آشکار ساخت.
این دیپلمات عالی رتبه با بیان این که جمهوری اسلامی ایران با توسل به قاعده حقوقی دفاع مشروع و پس از نا امید شدن از نقش بازدارنده شورای امنیت سازمان ملل، روز شنبه ۱۳ آوریل، پاسخ نظامی حداقلی و محدودی به اسراییل داد، خاطرنشان کرد: البته ما با صدای بلند هشدار دادیم در صورت هر گونه ماجراجویی جدید رژیم اسراییل علیه منافع ایران در داخل و یا خارج، واکنش بعدی ما علیه اسراییل حداکثری، فوری و کاملا پشیمان کننده خواهد بود. این تصمیمی تغییرناپذیر است.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در حاشیه حضور در نشست، با تعدادی از همتایان خود از کشورهای مهم جهان اسلامی از جمله وزیران امور خارجه مصر، عربستان، ترکیه و اندونزی رایزنی و گفت‌وگو کرد.
امیر عبداللهیان در جریان رایزنی با سامح شکری، وزیر خارجه مصر از تلاش‌ها و مواضع مصر برای تلاش در توقف نسل‌کشی در غزه تشکر و آمادگی ایران را برای ارسال کمک‌های انسانی به غزه مورد تاکید مجدد قرار داد و خواستار مساعدت قاهره در این خصوص شد.
سامح شکری نیز در این دیدار با اشاره به تبعات تداوم جنگ در غزه و حملات اسرائیل علیه مردم فلسطین و خسارات بالای انسانی و مادی به خصوص کشتار غیرنظامیان توسط رژیم اشغالگر، ابراز امیدواری کرد تلاش‌های جاری سیاسی و مذاکراتی، منجر به توقف جنگ علیه غزه و احقاق حقوق مردم فلسطین شود.
وزیر خارجه مصر همچنین در این دیدار بر تقویت روابط مردمی و گردشگری بین ۲ کشور تاکید کرد.
در دیدار وزیران امور خارجه ایران و عربستان نیز حسین امیرعبداللهیان و فیصل بن فرحان در زمینه تسهیل صدور روادید تجاری و برقراری پرواز مستقیم فیمابین تبادل نظر و توافق کردند.
امیر عبداللهیان در این دیدار با اشاره به تحرک اخیر آمریکا در منطقه گفت: سوابق تاریخی و تجربه ما نشانگر تکرار بدعهدی آمریکا است و آنها به هیچ پیمان و وعده ای وفادار نیستند.
فیصل بن فرحان نیز در این دیدار استمرار تعامل بین دو کشور ایران و عربستان را برای مقابله با طرح‌های جنگ طلبانه نتانیاهو در منطقه ضروری دانست.
حسین امیر عبداللهیان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در ادامه دیدارهای خود در حاشیه اجلاس سران اسلامی در بانجول، با هاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه نیز دیدار و گفت‌وگو کرد.
امیرعبداللهیان در این دیدار ضمن تقدیر از تصمیم اخیر دولت ترکیه در قطع روابط اقتصادی و تجاری با رژیم صهیونیستی، این اقدام را مهم توصیف کرد.
رئیس دستگاه دیپلماسی با محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی، ضرورت ایفای نقش نیرومندتر و فعال‌تر کشورهای اسلامی به خصوص ایران و ترکیه در حمایت از مساله فلسطین را یادآور شد.
در این دیدار دو وزیر همچنین در خصوص وضعیت فلسطین و راههای پایان بخشیدن به جنگ و جنایات سبوعانه رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین در نوار غزه و کرانه باختری تبادل نظر کردند.
وزیر خارجه کشورمان همچنین در حاشیه این سفر در جریان دیدار با «رتنو مارسودی، وزیر امور خارجه اندونزی ابراز امیداوری کرد با اتخاذ مواضع منسجم و هماهنگ کشورهای اسلامی به‌ویژه در اجلاس سران سازمان همکاری اسلامی، رژیم صهیونیستی دست از نسل‌کشی و کشتار زنان و کودکان بردارد و تلاش‌های جمعی منجر به احقاق حقوق ملت فلسطین شود.
او در بخش دیگری از این ملاقات، با اشاره به سفر مهم سید ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور کشورمان به اندونزی تاکید کرد: توافقات این سفر مورد توجه و پیگیری جدی ما هست و در مسیر پیگیری اجرای اسناد پیشرفت‌های خوبی را مشاهده می کنیم، اما در خصوص برخی بخش‌ها باید تلاش بیشتری را به عمل بیاوریم.
مارسودی نیز در این دیدار با تاکید بر اهمیت ثبات و امنیت در منطقه، بر اهمیت نقش ایران در کمک به صلح و ثبات پایدار در منطقه تاکید کرد و اهمیت تمرکز بر تجاوزات اسرائیل در غزه را مورد توجه قرار داد و اظهار کرد: بدون تحول در حل و فصل مساله فلسطین به نفع مردم فلسطین، تغییر در وضعیت روابط بین کشورهای اسلامی و اسرائیل در راستای منافع جهان اسلام نیست.
پس از این دیدار ها وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در جمع خبرنگاران اشاره به رایزنی‌های دوجانبه خود در حاشیه این نشست تصریح کرد: در ملاقات با وزیران امور خارجه عربستان، ترکیه، اندونزی و مصر، پیگیری دیدارهای سران و نتایج توافقات آنها در ماه‌های گذشته دستور کار قرار داشت و درخصوص موضوعات منطقه‌ای با تمرکز بر مساله غزه و ضرورت توقف جنگ گفت‌وگو داشتیم.
او در همین راستا تصریح کرد: توافقاتی داشتیم که با یک حرکت جمعی و هماهنگ برای کمک به برون‌رفت از این وضعیت در منطقه، بتوانیم حرکت کنیم.
این دیپلمات عالی رتبه جمهوری اسلامی ایران در جریان سفر دو روزه به گامبیا با حسین عوض، وزیر امور خارجه سودان نیز دیدار و گفت‌وگو کرد.
امیرعبداللهیان با بیان این که ما مخالف هرگونه دخالت خارجی در سودان و آماده کمک به بازگشت آرامش و ثبات به این کشور هستیم، تاکید کرد: دشمنان سودان جایگاه مهم این کشور را می‌دانند و سال ها برای تجزیه سودان تلاش کردند و اکنون آتش جنگ داخلی را به دامن این کشور انداخته‌اند و امیدواریم به زودی شاهد بازگشت آرامش و ثبات به سودان باشیم.
وزیر خارجه جدید سودان نیز در این ملاقات آخرین تحولات و اوضاع این کشور و بروز ناامنی و بی ثباتی توسط شبه نظامیان با دخالت و حمایت برخی دولت های خارجی و غربی را برای همتای ایرانی خود تشریح کرد
وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران که صبح روز یکشنبه به سفر دو روزه خود به گامبیا پایان داد و راهی تهران شد در این سفر با عبدالله جوپ، وزیر امور خارجه مالی، مامادو تانگارا وزیر امور خارجه گامبیا و حسن محمود وزیر امور خارجه بنگلادش نیز دیدار و ر ایزنی کرد.
امیر عبداللهیان همچنین در دیدار با حسین ابراهیم طه دبیرکل سازمان همکاری اسلامی با طرح پیشنهاداتی خاطرنشان کرد: اقدام دبیرخانه سازمان برای مستندسازی جنایات رژیم اسرائیل و ایجاد سازوکاری برای این موضوع، همچنین ایجاد واحدی در دبیرخانه برای رصد جنایات رژیم اسرائیل و انجام تحقیق و تفحص بین المللی برای محاکمه سران جنایتکار رژیم صهیونیستی بسیار حائز اهمیت است و تحقق این امر می‌تواند به ابتکار آفریقای جنوبی کمک کند.
به گزارش ایسنا، در جریان برگزاری پانزدهمین نشست سران سازمان همکاری اسلامی، این سازمان در بیانیه‌ای خواستار به رسمیت شناختن کشور فلسطین شد.
در بیانیه سازمان همکاری اسلامی در این باره آمده است: سازمان همکاری اسلامی از تصمیم جمهوری ترینیداد و توباگو برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین استقبال میکند و آن را گام مهمی می‌داند که با قوانین بین‌المللی و قطعنامه‌های مربوطه سازمان ملل همخوانی دارد و به دستیابی ملت فلسطین به حقوق مشروع خود، از جمله حق بازگشت، تعیین سرنوشت و تجسم تأسیس کشور مستقل فلسطینی در مرزهای چهار ژوئن ۱۹۶۷ با پایتختی قدس کمک میکند.
سازمان همکاری اسلامی همچنین تاکید کرد: ما بار دیگر از همه کشورهای جهان که کشور فلسطین را به رسمیت نشناخته‌اند می‌خواهیم تا در حمایت از تلاش‌های بین‌المللی برای پایان دادن به اشغالگری اسرائیل و دستیابی به صلح و ثبات در منطقه، کشور فلسطین را در اسرع وقت به رسمیت بشناسند.
پیش‌بینی میشود در پایان روز یکشنبه اجلاس سران سازمان همکاری اسلامی تصمیمی درباره جنگ اسرائیل علیه غزه صادر شود.
خبرنگار الجزیره از منابع دیپلماتیک مطلع شد که پیش‌نویس توصیه‌های نهایی این اجلاس شامل پیشنهادهایی برای دعوت جهت به رسمیت شناختن کشور فلسطین است.
این پیشنهادها همچنین شامل محکوم کردن حملات اشغالگران، حمایت از تلاش‌های آفریقای جنوبی برای مقابله با رژیم صهیونیستی در دادگاه بین‌المللی دادگستری و توقف همه اشکال عادی‌سازی روابط با این رژیم تا زمانی میشود که حقوق مردم فلسطین به رسمیت شناخته شود.
منبع: خبرگزاری ایسنا
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟